- 1 Gdańsk na grobach zbudowany. Część 2 (90 opinii)
- 2 Zdjęcia niedostępnych wnętrz Błyskawicy (66 opinii)
- 3 Przystanki tramwajowe, które zniknęły (139 opinii)
- 4 Batora ochrzczona wśród lodów (6 opinii)
- 5 Koniec lata na sopockiej plaży przed 103 laty (45 opinii)
- 6 Trójmiasto bez rządowego dofinansowania (558 opinii)
Historia jednego zdjęcia: Koszary pruskich pionierów
Kilka dni temu informowaliśmy o wystawieniu na sprzedaż charakterystycznego budynku dawnego PUP na ul. 3 Maja w Gdańsku. Historycznie najczęściej jest kojarzony z siedzibą Szkoły Wojennej (Kriegsschule). Łatwo można znaleźć pocztówki i zdjęcia prezentujące go w latach świetności, kiedy na przełomie XIX i XX w. kształcili się w jego murach kandydaci na oficerów pruskiej armii. Ale w rzeczywistości obiekt jest starszy i pierwotnie pełnił inną funkcję.
Tytułowa ilustracja to unikalne zdjęcie, do dziś w istocie jedyne ujęcie, kiedy omawiany budynek został sportretowany, kiedy nie był jeszcze (wspomnianą już) Szkołą Wojenną (Zobacz także: Dawna szkoła Pustynnego Lisa i Czerwonego Barona), ale... koszarami. Dokładniej: koszarami pionierów (Pioniere). Fotografia została wykonana 16 lutego 1884 r., podczas corocznego święta (dnia) tych wojsk.
Kim byli pruscy pionierzy?
Na początek słowo wytłumaczenia, kim byli pionierzy. W tym wypadku mowa o formacji pruskich wojsk inżynieryjnych, która w takiej postaci narodziła się formalnie w 1809 r., choć zalążki wyspecjalizowanych jednostek istniały już wcześniej.
Samodzielne bataliony pionierów (to była podstawowa jednostka organizacyjna tego rodzaju wojsk) dzieliły się pierwotnie na kompanie saperów, minerów i pontonierów. Upraszczając, ci pierwsi byli specjalistami w budowaniu i naprawach, drudzy w wysadzaniu w powietrze, trzeci zaś wyspecjalizowani byli w budowaniu przepraw pontonowych przez rzeki.
To właśnie z pruskich pionierów aż trzykrotnie w XIX w. tworzono nowe rodzaje jednostek. W 1830 r. oddziały telegrafistów (w 1899 r. na ich podstawie wyodrębniono zupełnie nowy rodzaj wojsk łączności), w 1866 r. - oddziały kolejowe, a w 1870 r. - oddziały balonowe.
Gdańsk - jedna z kolebek pionierów
Z Gdańskiem nierozerwalnie związana jest historia jednego z najstarszych oddziałów tytułowych oddziałów: 1. (wschodniopruskiego) batalion pionierów (na przestrzeni dziejów kilkukrotnie zmieniał nazwę, ale dla uproszczenia zostańmy przy tej nazwie).
Jego części brały udział tak w obronie twierdzy Gdańskiej (1807 r.), jak i w jej oblężeniu sześć lat później (1813 r.). Jeden z jego pododdziałów na stałe stacjonował w mieście od 1814 r. do 1890 r. W latach 1820-1870 na miejscu było też dowództwo (sztab) całego batalionu.
Z czasem wzrosła także liczba poddziałów na stałe przypisana do gdańskiego garnizonu - w 1880 r. były to już trzy kompanie. Pionierzy nie mieli własnych koszar, byli rozlokowani w różnych punktach miasta, głównie w wynajmowanych pokojach w cywilnych mieszkaniach.
Nowe koszary dla gdańskich pionierów
Problem braku odpowiednich budynków dla żołnierzy był powszechny w garnizonie gdańskim przez większość XIX w. W ostatniej ćwierci stulecia zaczęto realizować szereg inwestycji, które miały to zmienić. I tak w 1880 r. ukończono (dziś już nieistniejące) koszary na ul. Aksamitnej, do których wprowadzili się słynni "Czarni Huzarzy". Dopiero później, bo w 1896 r., trafili do Strzyży Górnej, tj. kompleksu, gdzie dziś jest tętniące życiem osiedle Garnizon.
W tym samym roku rozpoczęto realizację dwóch nowych inwestycji (obie zaprojektował Rühle von Lilienstern): w Nowym Porcie (kompleks budynków obecnie użytkowany przez Morski Oddział Straży Granicznej) oraz właśnie u podnóża Góry Gradowej, przy obecnej ul. 3 Maja. Obie ukończono w 1882 r.
Warto wspomnieć, że nieopodal, bo w rejonie obecnych ulic Kolonia Jordana i Kolonia Ochota, znajdował na górzystym terenie niewielki poligon wojsk inżynieryjnych (Pionier-Übungsplatz). Żołnierze mieli więc przysłowiowy rzut beretem od koszar do poligonu.
Koszary działały zaledwie osiem lat
Koszary pionierów pełniły swoją pierwotną funkcję krótko, tylko przez osiem lat. W 1890 r., w związku z generalną reorganizacją struktur wojskowych w regionie (powstał nowy XVII Korpus Armijny, którego siedzibą stał się Gdańsk) batalion pionierów został przerzucony do Królewca.
Początkowo (1890-1893) koszary stały się tymczasowym domem dla nowo sformowanego 17. batalionu taborów. Jednostka wkrótce przeniosła się do Strzyży Górnej (znów to teren wspomnianego już osiedla Garnizon). W tym samym czasie budynek został także przebudowany, nadano mu m.in. bardziej reprezentacyjny wygląd.
Ostatecznie w październiku 1893 r. otwarto w niej Szkołę Wojenną, która funkcjonowała do przełomu XIX i XX w. To już jednak inna i o wiele lepiej znana historia...
O autorze

Jan Daniluk
- doktor historii, adiunkt na Wydziale Historycznym UG, badacz historii Gdańska w XIX i XX w., oraz ziem polskich wcielonych do Rzeszy i Prus Wschodnich w latach 1933-1945
Opinie wybrane
-
2023-08-14 17:02
(1)
kilka metrów dalej nasz były premier grał w gałę. Też na 3 maja
- 14 0
-
2023-08-15 14:29
Morawiecki czy Kaczyński ? :)
No chyba, że nie Tusk, prawdziwy premier był tylko jeden.
Acha zapomniałem o Premierze Jarosławie - może też tam grał.- 0 1
-
2023-08-15 05:28
po co to westchnienie za pruskimi rzadami w miescie G. ?
to trzeba zakopać ,zapomnieć
- 7 13
-
2023-08-13 15:29
Będzie śmiesznie jak ten budynek kupią Niemcy. (1)
Będzie śmiesznie jak ten budynek kupią Niemcy. Wtedy będzie wrzask :(
Jak po GPECu- 43 31
-
2023-08-13 15:41
Albo fundusz powierniczy
Eskiomsów z pustyni.
- 14 3
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.