Historia
  • Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport
Historia
Dodaj raport
Historia Historyczne opowieści kryminalne
Facebook E-mail Messenger WhatsApp Kopiuj link Więcej

Zbrodnia wykuta w kamieniu

Paweł Pizuński
21 czerwca 2011 (artykuł sprzed 12 lat) 
Opinie (54)
Najnowszy artykuł na ten temat Przyleciał na chwilę na Dzień Matki. Spędzi 3 lata w więzieniu
Leśniczy z Sopotu Waldemar Baranowski przy kamieniu upamiętniającym zbrodnię na jego koledze po fachu. Leśniczy z Sopotu Waldemar Baranowski przy kamieniu upamiętniającym zbrodnię na jego koledze po fachu.

Leśniczy z Sopotu Waldemar Baranowski przy kamieniu upamiętniającym zbrodnię na jego koledze po fachu.

fot. Łukasz Unterschuetz/Trojmiasto.pl

W głębi sopockiego lasu zobacz na mapie Sopotu, na grzbiecie wzniesienia rozdzielającego dwie doliny stoi wysoki na ok. 60 cm głaz z wyrytym napisem w języku niemieckim: "Leśniczy państwowy Waldemar Heusmann zm. 15 lipca 1919 r. zastrzelony przez kłusowników". Okoliczności śmierci leśniczego nie były dotąd znane, ale teraz udało się je wyjaśnić.



O zbrodni przypomina napis wykuty w kamieniu. O zbrodni przypomina napis wykuty w kamieniu.

O zbrodni przypomina napis wykuty w kamieniu.

fot. Łukasz Unterschuetz/Trojmiasto.pl

Nocne strzały w lesie nie zaniepokoiły rodziny leśniczego. Dopiero nad ranem zaczęła szukać go policja. Nocne strzały w lesie nie zaniepokoiły rodziny leśniczego. Dopiero nad ranem zaczęła szukać go policja.

Nocne strzały w lesie nie zaniepokoiły rodziny leśniczego. Dopiero nad ranem zaczęła szukać go policja.

fot. Łukasz Unterschuetz/Trojmiasto.pl

Leśniczy Waldemar Heusmann wyjął z szafy trójlufkę, przewiesił ją przez ramię i ruszył ku drzwiom wyjściowym leśniczówki.
- Gdzie ty idziesz? - zapytała żona.
- Do lasu idę na chwilę. Może na dziki się zasadzę... - odpowiedział.
- O tej porze? - zdziwiła się.
Heusmann spojrzał na zegarek. Było przed godz. 20.
- Takie moje obowiązki. Ludzie się skarżą. Dziki szkody na polach robią - odrzekł i wyszedł.

W rynarzewskiej leśniczówce pozostała żona Heusmanna, jego dwójka dzieci i rodzice, którzy właśnie przyjechali w odwiedziny. Po kolacji każdy zajęty był sobą. Dzieci szykowały się do snu, żona z pomocą matki Heusmanna sprzątała, a ojciec czytał gazetę. Nikt się nie zaniepokoił, gdy tuż po godz. 20 rozległa się w oddali seria trzech wystrzałów. Domownicy poczuli się zaniepokojeni, gdy zapadły ciemności. Heusmann nie wracał do domu i nie było go też nazajutrz z samego rana. Wtedy dopiero policja rozpoczęła poszukiwania.

* * *

Zwłoki leśniczego znaleziono w środę, 16 lipca, krótko po godz. 7 rano. Leżał martwy w gęstym sosnowo-bukowym zagajniku, ale policja kryminalna od razu ustaliła, że zginął w zupełnie innym miejscu.

Nieopodal często uczęszczanej przez spacerowiczów Drogi Nadleśniczych, pomiędzy 119 i 120 stanowiskiem myśliwskim znaleziono ślady krwi, zakrwawiony pień drzewa i oderwany ludzki palec nieopodal niego. Skoro nie należał on do Heusmanna, który zginął od postrzału w brzuch, to musiał to być palec któregoś ze sprawców zbrodni. Nigdzie w pobliżu nie odnaleziono też trójlufki Heusmanna, więc policja przyjęła roboczą wersję dramatu, który rozegrał się w lesie.

Krótko po wyjściu z domu leśniczy natknął się na ludzi, którzy kłusowali lub kradli drzewo w okolicy. Usiłował ich zatrzymać, ale tamci zaczęli stawiać opór, wystrzelił więc dwukrotnie w ich stronę i nawet ciężko zranił jednego z napastników w rękę, ale sam też został trafiony w brzuch. Rannemu lub zmarłemu Heusmannowi zabójcy zabrali broń, po czym zawlekli go do zagajnika, by utrudnić w ten sposób znalezienie zwłok.

Z Gdańska sprowadzono policyjnego psa. Szybko podjął on trop, ale zgubił go wkrótce i wrócił do miejsca, gdzie znaleziono martwego Heusmanna. Wtedy policjanci ruszyli po śladach krwi, które najpewniej należały do sprawcy zabójstwa, ale urywały się one nieopodal Świemirowa. Nic też nie dała wizyta w oliwskim lazarecie, gdzie - jak przypuszczano - mógł się udać ciężko ranny w rękę sprawca. Nikt tam nie pamiętał, by w ostatnim czasie przyjmowano pacjenta z roztrzaskaną dłonią.

Obiecujące były natomiast zeznania ludzi, którzy poprzedniego dnia po południu przechodzili w pobliżu miejsca zbrodni. Doskonale zapamiętali oni trzech młodych ludzi w wojskowych ubraniach, którzy kręcili się wtedy w okolicy. Jeden z nich miał prawdopodobnie broń, musieli to więc być kłusownicy. Policja zaczęła rozglądać się po okolicy, a w Świemirowie dosłownie zaroiło się od mundurowych. Szukali osobników podobnych do tych, których opisywali świadkowie i już po południu aresztowano pierwszego podejrzanego.

Otto Reinhard był robotnikiem, ale od pewnego czasu nie miał pracy. Ludzie przypomnieli sobie, że dość często widywano go w lesie, a na dodatek w dzień po zabójstwie zachowywał się dziwnie. Rozpowiadał po wsi różne rzeczy na temat zmarłego leśniczego i policjanci uznali, że o zdarzeniu, które rozegrało się w lesie musi wiedzieć znacznie więcej, niż okoliczni mieszkańcy.

Reinhard z początku nic nie chciał mówić. Twierdził, że w czasie, kiedy strzelano do Heusmanna był w domu, ale wystarczyło nim tylko trochę "wstrząsnąć", aby wyznał wszystko.
- Ja do Heusmanna nie strzelał... Mnie przy tym nawet nie było, jak to sie stało... - zapierał się.
- Kto więc strzelał. Gadaj wreszcie, bo żywy stąd nie wyjdziesz...
- To Kroll strzelał.
- Kto to jest ten Kroll?
- Kumpel z roboty. My razem poszli do lasu...
- Coście tam robili?
- Worki my przenosili...
- Co było w workach?
- Nie wiem... Jak Boga kocham, nie wiem...
- Kto jeszcze był z wami?
- Sehnke...
- Kto?
- Sehnke, też kumpel z pracy.
- Gdzie tamci są teraz?
- Nie wiem... Kroll gdzieś zniknął...
- A ten drugi?
- Nie wiem... Pewno u lekarza...
- Co mu sie stało?
- Leśniczy w ręke mu strzelił. Jak my go nieśli, to chwilami od zmysłów odchodził...

* * *

Krolla zatrzymano pod wieczór, a kilka godzin później znalazł się też Sehnke. Leczył zranioną rękę w szpitalu sióstr Diakonis w Gdańsku. Policjanci od razu zakuli go w kajdany i zabrali do więzienia sądowego, ale podobnie jak Kroll nic powiedzieć nie chciał. Twierdził, że nigdy w lesie nie kłusował, a o kontuzjowanej ręce mówił, że sam się przez przypadek postrzelił. Zeznawać zaczął, gdy go trochę postraszono i gdy uświadomiono mu, że na równi z Krollem odpowiadać może za morderstwo.

- Tego chcesz baranie!? Kat ci ten głupi łeb odrąbie i będzie po tobie! - policjant pochylił się nad nim jak sęp nad struchlałą ze strachu myszą. Widać było, że Sehnke ma dość wszystkiego.
- To nie ja strzelał. To Kroll wypalił... - wyksztusił w desperacji.
- Jak to Kroll? Przecież to u ciebie karabin widziano.
- Ja nawet przymierzyć nie zdążył, jak mi leśniczy pół ręki odstrzelił... To Kroll z pistoletu wypalił...
- Od początku gadaj jak to było!
- Boże... - jęknął odruchowo zasłaniając twarz. - Litości!
- Nie bój sie głupku! Jak prawde gadać będziesz nic ci się nie stanie...
- My pierwszy raz na lewizne poszli. W domu bieda. My nie mieli co jeść, to ja pomyślał, że dobrze będzie co z lasu przynieść...
- To ty namówił tych dwóch osłów?
- Krolla przede wszystkim, bo Reinhard broni nie miał. My tylko do pomocy go wzięli...
- Kroll miał pistolet?
- Tak.
- Kiedy wy natknęli sie na leśnego?
- My do domu już wracali, jak nas zatrzymał. Wyszedł nagle zza drzew i krzyknął "Ręce do góry!", więc ja zbaraniał. Nie pamiętam, co ja wtedy zrobił, ale zdaje mi sie, że leśny pomyślał, że chcę strzelić do niego i wypalił do mnie z fuzji.
- Ty mi tu głupot nie gadaj! - krzyknął policjant i Sehnke aż się skulił - Celować chciałeś do niego, ale leśny cię ubiegł...
- Ja nie chciał strzelać! Jak Boga kocham! Ja nie chciał strzelać!
- Dobra już dalej gadaj...
- Jak Heusmann wypalił, to ja tylko ból poczuł. W głowie mnie się zakręciło i ja tylko zobaczył jak Kroll wystrzelił z pistoletu, co go z wojska miał. Jak ja się ocknął, to leśny martwy już leżał. Wtedy zawlekli my go w te krzaki i czym prędzej do domu my poszli...
Opuścił głowę i zastygł tak na dłuższy czas. Gdy go wyprowadzano szedł posłusznie jak dziecko.

* * *

Sehnke i Kroll stanęli przed gdańskim sądem przysięgłych 3 listopada 1919 r. Obu zarzucano zabójstwo i obaj przyznali się do winy, więc proces nie trwał długo. Obrońca domagał się, by zarówno Sehnkemu, jak i Krollowi przyznać okoliczności łagodzące z uwagi na ciężkie położenie, w jakich znalazły się ich rodziny po wojnie, ale sędziowie odmówili.

- Wszyscy po wojnie są w trudnej sytuacji - zauważył prokurator. - Na rynku brakuje podstawowych produktów żywnościowych i każdy boryka się z różnorakimi kłopotami. Gdyby jednak każdy szedł z tego powodu do lasu polować na zwierzęta i strzelać do leśniczych, to wkrótce zabrakłoby zarówno tych pierwszych, jak i tych drugich. Na to nikt z nas się przecież nie godzi... - argumentował i przysięgli przyznali mu rację. Tyle, że nie zgodzili się na zaproponowany przez niego wymiar kary.

Prokurator żądał dla Krolla 15 lat, a dla Sehnkego 8 i pół roku ciężkiego więzienia, ale orzeczenie sądu brzmiało łagodniej. Kroll skazany został na 14 i 3 miesiące, a Sehnke na 6 lat i 3 miesiące ciężkiego więzienia.

O autorze

autor

Paweł Pizuński

- historyk, autor m.in. Pocztu Wielkich Mistrzów Krzyżackich i Pierwszego Pitawala Gdańskiego. Opisywane przez niego historie kryminalne pochodzą z gdańskiej prasy z początku XX w.

Zobacz także

Kryminalne historie z dawnych lat (129)

Opinie (54) ponad 20 zablokowanych

  • 2011-06-21 18:05

    Poca ten głaz, jednego Niemca mniej, a ilu Polaków zaboto?

    12 lat

    • 1 9

  • 2011-06-21 12:38

    źródła (2)

    Czy ktoś wie (może redakcja albo autor się wypowiedzą) jak jest z materiałami źródłowymi na podstawie których ta opowieść i podobne powstają?
    Czy to wykracza poza sfotografowany w lesie kamień z napisami? Autor odnalazł materiały w gazetach z tamtego czasu, akta śledztwa/sądowe wyciągnął z archiwum, czy tylko puścił wodze fantazji?
    Pytam, bo kilka late temu spędziłem kilka godzin na przeglądaniu mikrofilmów z gdańskich gazet tego okresu i żadnych artykułów o tym wydarzeniu nie znalazłem.

    mw

    12 lat

    • 4 1

    • 2011-06-21 14:22

      Relacje sądowe (1)

      Żadnej z opisanych historii niestety nie wymyśliłem. Powstają na podstawie relacji z procesów sądowych. Ponieważ źródła archiwalne są zdziesiątkowane, relacje te pochodzą głównie z ówczesnych gazet niemieckich, chociaż czasami sięgam też i do rękopisów znajdujących się w zasobach Biblioteki PAN. Co do okoliczności śmierci leśniczego Heusmanna, to ówczesna prasa niemiecka dość dokładnie je przedstawiła. Jeśli Pan ich nie znlazł, to znaczy, że źle Pan szukał.
      Pozdrawiam serdecznie.

      P.P.

      12 lat

      • 2 0

      • 2011-06-21 17:13

        Może gdyby to były prawdziwe gazety, a nie mikrofilmy, poszło by łatwiej. Dziękuję za odpowiedź.

        mw

        12 lat

        • 0 0

  • 2011-06-21 07:23

    całe szczescie ze komunistyczna sfołocz nie zniszyła tego pomnika z przeszłości (2)

    wiele innych pamiatek nie oparło sie bolszewickiej hołocie ze wschodu.

    12@

    12 lat

    • 54 15

    • 2011-06-21 15:48

      Pomników z przeszłości nie niszczyła, tylko przyszłe i niedoszłe.

      12 lat

      • 0 3

    • 2011-06-21 14:31

      bo komuniści wiedzą że w tej historii jest szeroki kontekst klasowy:

      "My pierwszy raz na lewizne poszli. W domu bieda. My nie mieli co jeść, to ja pomyślał, że dobrze będzie co z lasu przynieść..."

      12 lat

      • 2 1

  • 2011-06-21 15:05

    Zakuli mu prawie odstrzelona dłoń??

    detektyff

    12 lat

    • 0 0

  • 2011-06-21 14:39

    JakieŚ takie niemieckie.

    Nie polskie.

    12 lat

    • 3 2

  • 2011-06-21 10:59

    Leśniczy z Sopotu (1)

    z okazji rocznicy śmierci kolegi należałoby chociaż znicz zapalić..............

    gdańszczanin za buga

    12 lat

    • 5 5

    • 2011-06-21 14:23

      Nie ma solidarności zawodowej na Kaszubach

      Klawisze z Kurkowej zapalili coś w Sztutowie kiedyś?

      No właśnie...

      fjutin

      12 lat

      • 1 2

  • 2011-06-21 13:10

    Dobrze ze szkopa zalatwili.

    toz to on pierwszy strzelal do prawdziwych polakow. Dobrze ze szkopa zalatwili.

    yo

    12 lat

    • 7 11

  • 2011-06-21 10:33

    Syn tego leśniczego... (1)

    ...w czasie okupacji ponoć służył w SS i z tego co opowiadano szukał mordercy na własną rękę, ale ten jak się o tym dowiedział nawiał gdzieś w centralną Polskę i tyle go widzieli.

    gość serwisu

    12 lat

    • 4 2

    • 2011-06-21 11:17

      ciekawe jak potoczyły się losy tych morderców

      deadhead

      12 lat

      • 1 1

  • 2011-06-21 11:12

    DO Panzerkampfwagen

    TY TĘPY NIEUKU.POCZYTAJ HISTORIĘ , DOWIEDZ SIĘ KIEDY NARODZIŁ SIĘ NAZIZM NIEMIECKI , PORÓWNAJ DATY , NABIERZ POKORY DO WŁASNEGO NIEUCTWA I DOPIERO WTEDY ZABIERAJ GŁOS NA PUBLICZNYM FORUM!!!
    DZIĘKUJĘ AUTOROWI ZA CIEKAWY ARTYKUŁ.

    DAREK Z GDAŃSKA

    12 lat

    • 5 5

  • 2011-06-21 06:33

    bardzo fajne (1)

    oby więcej takich opowieści

    12 lat

    • 74 7

    • 2011-06-21 10:58

      Opowieść z życia wzięta.

      Mieszkam w lasach Nadleśnictwa Dobrzejewice.Kłusownictwo jest tu rozwinięte niesamowicie,z "biedy" oczywiście,więc jest podobnie,no może jeszcze nie zastrzelono leśniczego.

      Rood

      12 lat

      • 6 0

  • 2011-06-21 08:28

    zapewne prawdziwi własciciele by do tego nie dpuscili,,,,,,,a sfołocz ze wschodu jak najbardziej bo to przeciez poniemieckie i trofiejne

    12 lat

    • 2 4

1
2
3
4

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Gdynia wielu narodowości Gdynia wielu narodowości

Gdynia wielu narodowości

spotkanie, wykład
maj 16
czwartek, g. 17:30
Gdynia, Biblioteka Wiedzy
Wstęp wolny
więcej (1)

TV Filmy

4008

Willa Bliźniacza przy ul. Korzeniowskiego w Gdyni (80)

więcej (1570)

Katalog.trojmiasto.pl - Muzea

więcej

Sprawdź się

Sprawdź się

Gdzie w Gdańsku znajdowała się Góra Wisielców?

 

Najczęściej czytane