Historia
  • Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport
Historia
Dodaj raport
Historia Wiadomości
Facebook E-mail Messenger WhatsApp Kopiuj link Więcej

Tragiczny finał konfliktu między oficerami

Michał Lipka
18 grudnia 2012 (artykuł sprzed 11 lat) 
Opinie (44)
  • Bogusław Krawczyk świeżo po uzyskaniu promocji oficerskiej. Bogusław Krawczyk świeżo po uzyskaniu promocji oficerskiej.

    Bogusław Krawczyk świeżo po uzyskaniu promocji oficerskiej.

    fot. CAW

  • ORP Wilk był dla komandora Krawczyka skrawkiem Polski, dlatego nie chciał opuścić okrętu, nawet gdy ten coraz bardziej szwankował. ORP Wilk był dla komandora Krawczyka skrawkiem Polski, dlatego nie chciał opuścić okrętu, nawet gdy ten coraz bardziej szwankował.

    ORP Wilk był dla komandora Krawczyka skrawkiem Polski, dlatego nie chciał opuścić okrętu, nawet gdy ten coraz bardziej szwankował.

  • Admirał Jerzy Świrski - najbardziej kontrowersyjna postać polskiej floty wojennej. Admirał Jerzy Świrski - najbardziej kontrowersyjna postać polskiej floty wojennej.

    Admirał Jerzy Świrski - najbardziej kontrowersyjna postać polskiej floty wojennej.

  • Generał Władysław Sikorski próbował rozstrzygnąć konflikt Świrski-Krawczyk. Bezskutecznie. Generał Władysław Sikorski próbował rozstrzygnąć konflikt Świrski-Krawczyk. Bezskutecznie.

    Generał Władysław Sikorski próbował rozstrzygnąć konflikt Świrski-Krawczyk. Bezskutecznie.

Historia kadry oficerskiej polskiej floty pełna jest czynów chwalebnych, ale na jej kartach są i takie, które przynoszą wstyd. Jednym z nich jest konflikt między komandorem Bogusławem Krawczykiem a admirałem Jerzym Świrskim. Dla młodszego z oficerów zakończył się on tragicznie...



Bogusław Krawczyk urodził się 15 maja 1906 roku. Po ukończeniu gimnazjum chciał studiować na Politechnice Warszawskiej, ale ostatecznie, głównie za namową brata, rozpoczął edukację w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej, gdzie dał się poznać jako osoba o licznych uzdolnieniach i talentach. Znalazło to zresztą potwierdzenie w roku 1928, kiedy to ukończył szkołę z I lokatą, otrzymując z rąk prezydenta Ignacego Mościckiego szablę prymusa.

Po stażu we Francji młody podporucznik dostał skierowanie do Flotylli Pińskiej, a w roku 1931, po awansie na porucznika, ponownie skierowany został do Francji na specjalistyczne kursy w Szkole Floty Podwodnej w Tulonie.

Przez kolejne lata porucznik Krawczyk służył na poszczególnych okrętach wchodzących w skład Dywizjonu Okrętów Podwodnych. W 1936 roku awansował na kapitana marynarki oraz objął stanowisko zastępcy dowódcy na ORP "Wilk".

Z powodu wcielenia do linii dwóch nowych okrętów podwodnych OORP "Orzeł" i "Sęp" w Dywizjonie doszło do licznych przetasowań kadrowych, dzięki którym w marcu 1939 roku Krawczyk obejmuje dowództwo "Wilka".

Podczas kampanii wrześniowej "Wilkowi" przypadł rejon operacyjny, w którym silnie działało nieprzyjacielskie lotnictwo i jednostki zwalczające okręty podwodne. Warto tu podkreślić niezwykła postawę kapitana Krawczyka, który swym zachowaniem podtrzymywał załogę na duchu, dbając przy tym o wysokie morale. Jako jedyny "Wilk" meldował się o wyznaczonych porach i kwitował odbiór rozkazów. Podczas niezwykle ciężkich 12 dni polskiej załodze udało się postawić zagrodę minową i ujść cało z licznych ataków nieprzyjacielskich.

Wobec kolejnych uszkodzeń okrętu z polskiego dowództwa nadszedł rozkaz zezwalający Krawczykowi albo na internowanie w którymś z neutralnych portów, albo też podjęcie próby przebicia się do Anglii. Ambitny dowódca nawet przez chwilę nie zastanawiał się, którą opcję wybrać i od razu zdecydował o podjęciu rejsu do Anglii. Swój ostatni meldunek po przejściu cieśnin duńskich zakończył słowami: "Niech żyje Polska!". Po długim i pełnym niebezpieczeństw rejsie kapitan Krawczyk wprowadził "Wilka" do brytyjskiego portu. Na dowódcę i załogę spadł deszcz odznaczeń, tak polskich, jak i angielskich. Niebawem też doszło do spotkania załóg z OORP "Wilk" i "Orzeł" z kontradmirałem Świrskim, podczas którego doszło do pierwszego zgrzytu.

Admirał Jerzy Świrski to jedna z najważniejszych, ale i najbardziej kontrowersyjnych postaci w historii polskiej floty. Dziś przyjęta i kreowana przez niego taktyka rozwoju polskiej marynarki wojennej ma tyle samo przeciwników co zwolenników. Często padają pytania o celowość budowy dużych okrętów typu "Orzeł" czy "Grom" dla tak zamkniętego i niewielkiego morza, jakim jest Bałtyk. I choć koncepcje admirała zakładały, że będą one odpowiedzialne za przecinanie dalekich szlaków morskich ZSRR, to wojna szybko i negatywnie zweryfikowała te założenia.

Podczas kampanii wrześniowej Świrski wraz z najbliższymi oficerami (a przy tym i ich rodzinami i dobytkiem) przez Rumunię przedostał się do Francji, a następnie do Anglii, gdzie decyzją Naczelnego Wodza objął na nowo swe obowiązki dowódcy floty. Oficerowie marynarki ocenili to negatywnie.

Gdy więc w grudniu 1939 roku wraz z generałem Sikorskim przybył na spotkanie z załogami okrętów podwodnych, doszło do znamienitego zdarzenia - dowódcy, mimo kilkukrotnego namawiania ich przez Naczelnego Wodza, odmówili podania ręki admirałowi Świrskiemu. Wyrazili w ten sposób swą dezaprobatę do jego działań: uważali Świrskiego za uciekiniera, który pozostawił swych marynarzy, a samemu, z całym dobytkiem i rodziną, bezpiecznie się ewakuował.

Admirał potraktował to jako osobistą zniewagę.

W tym czasie kapitan Krawczyk poprowadził "Wilka" na kilka patroli, które za każdym razem kończyły się wizytami w stoczni. Już wtedy dał się wyczuć rozdźwięk między załogą a dowódcą. Marynarze i oficerowie chcieli obsadzić pełnowartościowy okręt, natomiast kapitan Krawczyk starał się ze wszelkich sił bronić "Wilka", którego uważał za skrawek ojczyzny.

3 maja 1940 roku Krawczyk dostał awans na stopień komandora podporucznika i wyruszył do Szwecji z misją przyprowadzenia do Wielkiej Brytanii internowanych tam polskich okrętów podwodnych. Misja skończyła się niepowodzeniem, głównie ze względu na niechętne nastawienie władz szwedzkich. Admirał Świrski oskarżył jednak o niepowodzenie komandora Krawczyka, dodatkowo zarzucając mu niepanowanie nad załogą (faktycznie, podczas nieobecności komandora, część załogi "Wilka" wdała się w konflikt z żandarmerią).

Niebawem na Krawczyka spadł kolejny cios: zapadła bowiem decyzja, że "Wilk" stanie się okrętem ćwiczebnym, przesuniętym do rezerwy.

Czarę goryczy przelał rozkaz admirała Świrskiego, który rozkazywał Krawczykowi zdać swe obowiązki i udać się na dłuższy pobyt do Londynu.

Wobec coraz to nowych problemów i braku jakiegokolwiek zrozumienia czy chęci pomocy ze strony dowództwa, komandor Krawczyk zdecydował się na dramatyczny krok - w wieku zaledwie 35 lat strzałem z pistoletu odebrał sobie życie.

Był to szok nie tylko dla polskich marynarzy. Pogrzeb tego wybitnego oficera był wielka manifestacją uczuć, jakimi nie tylko Polacy, ale i marynarze z innych flot darzyli polskiego oficera.

Sprawa miała dalszy ciąg. Naczelny Wódz, generał Sikorski, podjął decyzje o odwołaniu ze stanowisk szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej RP, wiceadmirała Jerzego Świrskiego i jego zastępcy, komandora Karola Korytowskiego. Admirałowi zarzucono brak odpowiedniej polityki kadrowej oraz brak ustosunkowania się do problemów uposażeniowych załóg okrętowych.

W miejsce odwołanego Świrskiego Sikorski powołał komandora Tadeusza Podjazd-Morgensterna. Ale Świrski się nie poddał: odwołany admirał poprosił o pomoc... Anglików. Była to rzecz niespotykana w Wojsku Polskim, a jednak interwencja okazała się skuteczna. Do dziś dnia nie wiadomo, jakich argumentów użyli Anglicy, by przekonać generała Sikorskiego do zmiany decyzji. Nie mniej jednak wiceadmirał Świrski wrócił na swoje stanowisku, a komandor Morgenstern został jego zastępcą. Aczkolwiek nie na długo: po tragicznej śmierci Naczelnego Wodza wiceadmirał Świrski odzyskał swą dawną pozycję, pozbywając się Morgensterna i przywracając na swe dawne stanowisko komandora Korytowskiego.

Po raz kolejny niestety polityka i osobiste ambicje były ponad dobro zwykłych marynarzy.

Zobacz także

Więcej w kategorii Historia

Opinie (44) 3 zablokowane

  • 2012-12-18 11:48

    Rozkaz to rozkaz. (3)

    A Polska jest jedna.

    Niebawem nadejdzie Pan Jezus i nastapi Z-Martwych-Wstanie.

    Allelujah!

    Darius Salamon von Danzig

    11 lat

    • 14 41

    • 2012-12-19 21:11

      Ciekawe co będziecie mówili za 1000 lat?

      Ciągle że "niebawem" nadejdzie pan Jezus?

      asd

      11 lat

      • 2 1

    • Opinia została zablokowana przez moderatora

    • 2012-12-18 13:02

      Jeszcze nie teraz

      Mam sasiadow wierzacych w Jahwe i nic o obecnym koncu swiata nie wiedza.Musisz Salamonie uzbroic sie w cierpliwosc.

      Pytia

      11 lat

      • 13 2

  • 2012-12-18 13:30

    Wyspa Wężów (2)

    Wyspa Wężów w Szkocji, to najlepszy przykład "polskiego piekiełka". Tam właśnie były "polskie obozy".

    gość222

    11 lat

    • 28 1

    • 2012-12-19 09:05

      Wyspa Wezow to bylo przedszkole w porownaniu z wojskowym obozem karnym Shinafoot.

      piotrukas

      11 lat

      • 0 1

    • 2012-12-18 16:42

      CD

      Namiastka Berezy Kartuskiej

      SZKLANA

      11 lat

      • 7 1

  • 2012-12-19 08:40

    "Deszcz odznaczeń"? Chyba nie do końca.

    cyt. "Po długim i pełnym niebezpieczeństw rejsie kapitan Krawczyk wprowadził "Wilka" do brytyjskiego portu. Na dowódcę i załogę spadł deszcz odznaczeń, tak polskich, jak i angielskich."
    Nie mam teraz książki pod ręką, ale jak 25 lat temu namiętnie czytałem "Torpedę w celu" Romanowskiego, który był wówczas oficerem broni podwodnej na ORP Wilk, to coś mi świta, że Romanowski opisał w niej sytuację, której zdecydowanie nie można było określić mianem "deszczu odznaczeń"... Załoga "Wilka" została "olana", podczas gdy wszyscy zachwycali się wyczynem "Orła", który nastąpił kilka dni później. Powstały z tego powodu rozmaite negatywne napięcia i emocje. Co więcej, to właśnie Krawczyk przedstawił do odznaczenia bodajże 2 osoby, podczas gdy Grudziński z "Orła" - całą załogę. Skończyło się ostatecznie na kilku odznaczonych z "Wilka", ale bardziej na zasadzie co łaska, wyproszonej. A cała gloria dla "Orła".

    trooper

    11 lat

    • 2 0

  • 2012-12-19 01:05

    Od pewnego czasu slusze ze

    Swirski byl karierowiczem i zawsze wiedzial gdze jest krowa ktora za darmo mozna doic.

    Pomeranian

    11 lat

    • 6 0

  • 2012-12-19 00:58

    Komandor Bogusław Krawczyk mial co by tu nie powiedziec bardzo

    slaba psychike. Ja na jego miejscu po prostu publicznie zastrzelil bym Swirskiego. I czesc piesni. Jak juz zejsc z tego swiata to wiedziec za co. A nie poddawac sie. Dobrzy ludzie cierpia najwiecej.

    Pomeranian

    11 lat

    • 7 2

  • 2012-12-19 00:13

    Dlaczego sa eliminowane opinie?

    Nie wszystkie sie pokazuja, dlaczego? NIewygodne?

    c.

    11 lat

    • 6 0

  • 2012-12-18 14:30

    Brawo panie Michale!

    Chciałbym czytać więcej takich artykułów na portalu.
    A może redakcja pokusi się u zamieszczenie polemiki specjalistów na dany temat - przydałaby się na forum rzeczowa dyskusja.Wynikłaby tylko z tego tylko sama korzyść...
    "Historia jest siłą. Historię nie tylko stanowią wiarogodne zbiorowiska nagich faktów ale i pojęcia, jakie naród o swej własnej wyrabia historii." Cyprian Kamil Norwid

    Rafarz

    11 lat

    • 8 3

  • 2012-12-18 13:16

    wszyscy je..... tego chciałem napisać świrnięci są nasi

    a rozgrywki personalne jak widać to nasza specjalność. kiedyś proszono Anglików o arbitraż a teraz proszą Amerykę i Unię E o pomoc przy zwrocie wraku

    11 lat

    • 34 0

  • 2012-12-18 12:53

    z tego Świrskiego to

    musiał być niezły świr.

    świr

    11 lat

    • 38 3

  • 2012-12-18 12:24

    Świetny artykuł , oby wiecej takich

    j.w

    Marek

    11 lat

    • 45 2

1
2
3

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

TV Filmy

XVIII-wieczne dzwony wróciły do Gdańska (165)

więcej (1573)

Katalog.trojmiasto.pl - Muzea

więcej

Sprawdź się

Sprawdź się

Kiedy powstała stocznia w Gdyni?

 

Najczęściej czytane