Epidemie często atakowały Gdańsk na przestrzeni wieków. Zaraza z 1464 roku doprowadziła do śmierci blisko 6 tys. mieszkańców. Epidemia dżumy, która wybuchła równo 100 lat później pochłonęła około połowę populacji Gdańska, a podczas epidemii z lat 1709-1710 zmarło 25 tys. z 60 tys. mieszkańców miasta. Ostatnia epidemia pojawiła się w 1945 roku w areszcie przy Kurkowej, gdzie zmarło ponad 1 tys. przetrzymywanych tam cywilów.
2020-02-25 14:19
Cytat "Kolejna epidemia, tym razem duru plamistego i brzusznego oraz czerwonki pojawiła się w 1945 roku, po zajęciu Gdańska przez Rosjan. Wybuchła w więzieniu na Kurkowej. Łącznie zmarło ok. 1,1 tys. przetrzymywanych w areszcie cywilów.". Informacja niedokładna. Część tych zmarłych w areszcie to byli jeńcy niemieccy. NKWD chciała coś z nich wydobyć. Zmarłych pochowano potajemnie na terenach fortów, przy skrzyżowaniu Powst. Warszawskich i Dąbrowskiego w masowym grobie. Ekshumacji raczej dotąd nie było.
2020-02-25 12:05
Jecie za dwóch, pijecie , z okazji czy bez , sportu nie uprawiacie i Wy mówicie, że się wirusa boicie ? Śmiechu warte. Zacznijcie od podstawowych zasad zdrowego życia , a nie siejcie paniki. Boicie się, bo Wasze organy wołają pomocy , wątroba gdyby mogła mówić to by powiedziała BASTA ja chcę żyć !
2020-02-25 10:09
w 1945r milicjanci ratowali się przed tyfusem pędząc bimber w podziemiach siedziby.
Był to chyba jedyny skuteczny wówczas sposób
2020-02-25 11:11
2020-02-25 10:39
"Od połowy XVIII wieku do czasów napoleońskich śmiertelne w skutkach choroby przestały nawiedzać miasto. Prawdopodobnie należy to łączyć z poprawą higieny oraz z rozwojem medycyny."
Z poprawą higieny to jeszcze za wcześnie i to o dobre 100 lat. Dużym problemem w dawnych wiekach była bardzo niska mobilność przestrzenna ludzi. Przed XVIII wiekiem ogromna większość Europejczyków, w tym Gdańszczan, nigdy w życiu nie była nigdzie dalej niż 25 kilometrów od miejsca, w którym się urodziła. W średniowieczu Francuz mógł mieszkać 100 kilometrów od Paryża i nawet nie wiedzieć o jego istnieniu. A zatem brak kontaktów z obcymi terytorialnie ludźmi powodował brak kontaktu z ich bakteriami, a w konsekwencji brak odporności immunoligicznej na nie. Innymi słowy "obcy" przenosił choroby, na które był uodporniony, a które zabijały mieszkańców innych miast i wsi (o krajach nie mówiąc), jeśli już się z nimi zetknął.
No a Gdańsk, to miejsce narażone, bo ciągle przewijali się tu kupcy, marynarze, żołnierze... W połowie wieku XVIII ludzie zaczęli się przemieszczać częściej (już choćby z powodu początków nasilenia procesów urbanizacyjnych), zaczęli się uodparniać i stąd spadek liczby epidemii.
2020-02-25 09:33
Temat na czasie. Strach się bać
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Gdzie w Gdańsku znajdowała się Góra Wisielców?
Filmy