Jest najstarszym okrętem zaprojektowanym od podstaw przez Polaków i zbudowanym w polskiej stoczni, a także najstarszą jednostką pod biało-czerwoną banderą. W okresie międzywojennym był postrachem dla przemytników, podczas wojny wsławił się udaną ucieczką do Szwecji. Dla wielu jego nazwa słusznie kojarzy się ze słynnym polskim transatlantykiem, ale to nie o niego chodzi.
|
|
|
2011-09-08 14:17
a i tak pewnie 80% nie kuma o co chodzi , lans w galeriach handlowych wam zlasowal resztki gabki w glowie zwanej mozgiem. Wiedza sie ogranicza do listy MTV i nowych ciuchow od Reportera ......tepy narod
2011-09-09 00:14
co za d....k
2011-09-08 14:17
Nikt nie ma takiej siły ognia jak nasi.
2011-09-08 15:46
wsławił się brawurową ucieczką
2011-09-08 22:31
ma nasza marynarka wojenna dziś - nieprawdaż ?
2011-09-09 12:44
W artykule pojawia się nazwisko profesora Aleksandra Potyrały. Warto wspomnieć, że był on przed wojną jednym z pierwszych projektantów polskich jednostek, głównie wojennych. Wykształcony w Wyższej Szkole Technicznej Wolnego Miasta Gdańska, czyli przedwojennej Politechnice w Gdańsku (studiowali tam też Polacy), był specjalistą od budowy okrętów. Już przed wojną zaangażowal się w prace nad stworzeniem pierwszej polskiej instytucji klasyfikacyjnej. W 1936 r. powstał Polski Rejestr Żeglugi Śródlądowej, który wydawał m.in. orzeczenia pozwalające na żeglugę polskich barek po Zatoce Gdańskiej. Przed wojną wykładał na Wydziale Budowy Okrętów i Konstrukcji Stalowych Państwowej Szkoły Technicznej w Warszawie. W czasie wojny profesor w ramach organizacji marynarzy „Alfa” kierował w Armii Krajowej wywiadem w zakresie przemysłu okrętowego. Po wojnie organizował Politechnikę w Gdańsku, był jej wykładowcą (katedra Architektury Okrętu i Mechaniki Wiązań Okrętowych), tworzył liceum budowy okrętów, czyli dzisiejsze Conradinum. Był też jednym z założycieli Polskiego Rejestru Statków i jego pierwszym dyrektorem, do 1951 r., na tyle szanowanym, że po 1956 r. pracownicy PRS uprosili Ministra Żeglugi, aby prof. Potyrała po raz kolejny został dyrektorem firmy. Pisał świetne skrypty dla studentów wydziału budowy okrętów. Był autorem wielu publikacji, nie tylko z dziedziny okrętownictwa. Zmarł w 1964 r. Niestety jego postać nie jest dziś bliżej znana.
2011-09-10 06:23
wslawil sie ucieczka do szwecji....tak jak niudane powstania to nasze swieta narodowe....ta sama bajka. cos jest w tym powiedzeniu: skoro jest tak zaj...cie to czemu jest tak chu...wolepiej by co autor o wroku zeppelina napisal - toc to jedyny niemiecki lotniskowiec
2011-09-10 12:26
rzeczywiste obiekty Bez Aleksandra Potyrały nie byłoby tego pierwszego okrętu zaprojektowanego zbudowanego całkowicie Polsce. Ci co mają pojęcie o konstruowaniu statków wiedzą jakie to było trudne zadanie w latach 30-tych w Polsce, w kraju gdzie nie było praktycznie polskich inżynierów budowy okrętów. Gdzie nie byłostoczni mających doświadczenie w budowie szybkich jednostek i producentów wyposażenia okrętowego. ten mały okręt w pełni zasłużył na wielkie uznanie takjak swoją wielkość i miejsce w historii ma król Batory.Bez Aleksandra Potyrały i wielu innych pasjonatów nie byłoby Wydziału Okrętowego Politechniki Gdańskiej i nie byłoby Polskiego Rejestru Statków.Bez pasji i poświęcenia wielu ludzi dobrej woli, bez szacunku do historii i uporu w dążeniu do ocalenia przed zapomnieniem tego małego okrętu, nie byłoby możliwe jego odtworzenie w roli historycznego już zabytku.Oficerowie i marynarze Marynarki Wojennej pomogli w ocaleniu Batorego , w czasach gdy nie było to politycznie właściwe. Wielu ludzi pomagało tak jak mogło, byli też Ci co się odważyli na prawdziwe działanie i dali BATOREMU nowe życie. Dzięki zaangażowaniu min. Gerarda Lukaszewicza zestarzały i porzucony BATORY wrócił do polskiej świadomości morskich tradycji państwa polskiego.Uznanie, szacunek i wszelkie działania do zachowania pamięci o okręcie i ludziach dzięki którym powstał powinny być stale obecne w naszym społecznym działaniu. Ludzie odchodzą - zostają pomniki, pamiątki i zapisane historie. Dziaki ludziom z pasją - Pamiętajmy i pomóżmy pamiętać innym.
2011-09-19 16:56
Autorowi tego opracowania (nieudolnego zresztą) proponuję dokładne studiowanie historii, a także podawanie źródeł czerpanej wiedzy, gdyż można zostać posadzonym o plagiat. A tak na marinesie kpt. Jerzy Milisiewicz, nie był oficerem morskim (MW), a także nie był dowódcą Batorego. Był on oficerem łączności i tylko dowodził załogą w czasie ucieczki do Szwecji.
2020-01-14 13:35
A co z ORP "Kraków" - rzecznym monitorem Flotylli Pińskiej (Rzecznej) zbudowanym w 1926 r. w Krakowie? Bliźniaczą jednostką był monitor "Wilno".
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Jaki gdańszczanin dowodził pierwszym królewskim okrętem kaperskim Zygmunta Starego?
Filmy
