• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Tak powstawały szkoły w powojennym Gdańsku

Bronisław Poźniak
17 stycznia 2023 (artykuł sprzed 1 roku) 
Opinie (48)
Informacja w "Dzienniku Bałtyckim" z czerwca 1945 r. Ze zbiorów Dariusza Boczka. Informacja w "Dzienniku Bałtyckim" z czerwca 1945 r. Ze zbiorów Dariusza Boczka.

- Po gmachu buszują szabrownicy i żołnierze, którzy na zwróconą im uwagę, aby opuścili gmach szkolny, odpowiadają śmiechem. Jestem całkowicie bezsilna, ponieważ jestem zupełnie sama. Szkoła nie ma jeszcze woźnego. Jest to mój pierwszy dzień w szkole - wspominała kierowniczka szkoły na Aniołkach, pod koniec kwietnia 1945 r.



Zobacz także: Gdańskie i polskie szkoły w Wolnym Mieście (1920-1939) Zobacz także: Gdańskie i polskie szkoły w Wolnym Mieście (1920-1939)

  • Już 4 kwietnia 1945 r., czyli kilka dni po zakończeniu działań wojennych w Gdańsku, a na trzy dni przed kapitulacją niedobitków wojsk niemieckich na Wyspie Portowej, do miasta przybyła dziewięcioosobowa delegacja Ministerstwa Oświaty, by zorganizować nad Motławą szkolnictwo powszechne, średnie i wyższe.
  • Zachowano przedwojenny schemat szkolnictwa - siedmioletnie szkoły powszechne, szkoły średnie ogólnokształcące dwustopniowe (czteroletnie gimnazjum i dwuletnie liceum).
  • Zdanie egzaminu dojrzałości (matury) uprawniało do podjęcia studiów wyższych.
  • Nowością były skrócone dwuletnie szkoły gimnazjalne o ustroju semestralnym dla młodzieży opóźnionej wiekiem ze względu na wojnę oraz gimnazja dla dorosłych, również o ustroju semestralnym.
  • Utworzono licea zawodowe i pedagogia.
  • Studiować można było we Wrzeszczu na Politechnice Gdańskiej kierowanej przez rektora prof. Stanisława Łukasiewicza i na Akademii Lekarskiej, której rektorem został prof. Edward Grzegorzewski. Obie uczelnie wystartowały jeszcze w 1945 r.

Szkoły powszechne w powojennym Gdańsku



Zaraz po wojnie prezydent miasta Gdańska wraz z kuratorium okręgu szkolnego, po wstępnym przeglądzie stanu budynków w mieście, grona nauczycielskiego i ocenie potrzeb ze względu na liczbę dzieci i młodzieży, zaoferowali rodzicom 24 szkoły powszechne.

Na podstawie ogłoszenia zamieszczonego w czerwcowym "Dzienniku Bałtyckim" wiemy, że wiosną 1945 r. szkoły te uruchomiano:

siedem w Śródmieściu i na Dolnym Mieście: przy ul. Wałowej 16, na Osieku 10/11/12, przy ul. Brama Nizinna 8, przy ul. Śluzy 3, przy ul. Łąkowej, przy ul. św. Barbary na Długich Ogrodach i przy ul. Siennej Grobli,

Szkoła przy ul. Św. Barbary na Długich Ogrodach w 1945 r. Za Forum Dawny Gdańsk. Szkoła przy ul. Św. Barbary na Długich Ogrodach w 1945 r. Za Forum Dawny Gdańsk.
cztery we Wrzeszczu: przy ul. Dworcowej 16 (dziś Dmowskiego), na Aniołkach przy ul. Smoluchowskiego 11/13, w Dolnym Wrzeszczu na ul. Pestalozziego, na Nowych Szkotach przy ul. Leczkowa 1/ al. Hallera 14,

Fragment wspomnień Leokadii Kwiatkowskiej, pierwszej kierownik Szkoły Powszechnej nr 15 na Aniołkach:

Objęłam szkołę przy ulicy Feldstrasse dnia 24 IV 1945 roku. Szkoła posiada dwa budynki ze wspólnym podwórzem szkolnym . Stan budynków okropny - jedne wielkie śmietnisko i rumowisko. Na piętrach mieścił się poprzednio podczas całej wojny szpital niemiecki, na parterze w ciągu ostatniego czasu mieściły się stajnie. Na podwórzu masa porzuconej amunicji i niewypałów, również trupy ludzkie. Budynki uszkodzone w kilku miejscach przez artyleryjskie pociski; prócz tego brak dachów: w jednym budynku całkowicie, w drugim w 75%. Woda stoi na kilka centymetrów nie tylko na wszystkich piętrach, ale nawet przeciekła na parter. Powyrywane drzwi i okna, niektóre z fundamentami. Po gmachu buszują szabrownicy i żołnierze, którzy na zwróconą im uwagę, aby opuścili gmach szkolny, odpowiadają śmiechem. Jestem całkowicie bezsilna, ponieważ jestem zupełnie sama. Szkoła nie ma jeszcze woźnego. Jest to mój pierwszy dzień w szkole(...)
12 V 1945 - zostaje przydzielony do szkoły jako woźny ob. Teodor Wasilewski, co jest mi wielką pomocą przy nadzorowaniu robotników w 2 budynkach.
Na 14 maja mam uporządkowany cały parter i przygotowałam jedną klasę (ławki i stoły znalazłam w pobliskim lasku w odległości około 400m w szopie, gdzie widocznie przebywały całą wojnę). Ogłosiłam teraz przyjmowanie zapisów dzieci - zrobiłam i wywiesiłam afisze w Alei  Rokossowskego.
18 V było zapisanych 8 dzieci, z którymi rozpoczęłam naukę. Stopniowo napłynęło więcej dzieci- około 6O. Dzieci podzieliłam na 3 grupy: młodszych, średnich i starszych, a te jeszcze na grupę mówiących i niemówiących po polsku.
Kiedy w szkole było 75 dzieci, został przydzielony nauczyciel, obywatel Józef Supera.
Jednocześnie trwało porządkowanie i remont szkoły. Oba budynki zostały uprzątnięte. Dach w budynku Nr 11 całkowicie pokryty. Podwórze szkolne uporządkowane, obwiedzione płotem i drutem kolczastym. Ogródek szkolny uporządkowany i obsiany. Przygotowano mieszkanie dla woźnego. Urządzono kancelarię szkolną. Przywieziono ławki dla 5 klas z Zakładu dla Ociemniałych. Inne sprzęty szkolne przywieziono ze Stadionu Sportowego.
22 VI uruchomiłam kuchnię i zorganizowałam dożywianie dzieci. Dożywianie trwało do końca roku szkolnego(...)  21 VII uroczyste zakończenie roku szkolnego.
Zdjęcia nauczycieli i uczniów klasy VI z Leokadią Kwiatkowską w 1946 r. Zdjęcia nauczycieli i uczniów klasy VI z Leokadią Kwiatkowską w 1946 r.
Zdjęcia nauczycieli i uczniów klasy VI z Leokadią Kwiatkowską w 1946 r. Zdjęcia nauczycieli i uczniów klasy VI z Leokadią Kwiatkowską w 1946 r.
trzy na Oruni: na Starych Szkotach przy ul. Brzegi 50/52 obok kościoła św. Ignacego, przy ul. Małomiejskiej 58 i przy ul. Gościnnej 17. Szkoła przy ul. Małomiejskiej 58 była pierwszą w Gdańsku polską szkołą po zakończeniu wojny. Zajęcia ruszyły już 15 kwietnia 1945 r. Tego dnia do szkoły przyszło sześciu uczniów.

Tablica na murze dawnej SP nr 10 przy ul. Gościnnej 17, upamiętniająca 70-lecie szkoły. Tablica na murze dawnej SP nr 10 przy ul. Gościnnej 17, upamiętniająca 70-lecie szkoły.
dwie w Oliwie: przy ul. Klasztornej 13 (dziś to ul. Cystersów) oraz przy ul. Opackiej 7,

Konrad Wojanowski, organizator powojennych szkół w Oliwie i pierwszy kierownik szkoły w 1945 r. Za Gedanopedią Konrad Wojanowski, organizator powojennych szkół w Oliwie i pierwszy kierownik szkoły w 1945 r. Za Gedanopedią
trzy na Siedlcach: na Emausie, w Krzyżownikach (Zabornia) przy ul. Kartuskoej 245 i przy ul. Kartuska 128,

po jednej w Brzeźnie (ul. Północna), w Nowym Porcie (ul. Wyzwolenia 8), w Letnicy (ul. Uczniowska ), na dawnej Zaspie ( ul. Gdańska 20) i w Lipcach (ul. Oruńska III).

Więcej szkół od nowego roku szkolnego

Rok szkolny 1945 / 1946 rozpoczął się w 34 gdańskich szkołach. Doszły szkoły we Wrzeszczu przy ul. Dworcowej 16b*, na Strzyży Górnej ( Srebrniki), w Brętowie (ul. Słowackiego 101), w Jelitkowie (ul. Bałtycka 5), w Nowym Porcie (ul. Na Zaspę), w Wisłoujściu, na Stogach (ul. Stryjewskiego 28), na Krakowcu, na Rudnikach (ul. Miałki Szlak 74), na Olszynce (ul. Modra) i w Świętym Wojciechu (ul. Stroma).

*We Wrzeszczu na ul. Dworcowej (Marchlewskiego / Dmowskiego) 16 były dwie szkoły podstawowe. Bliżej ulicy SP nr 16a (po byłej szkole dla dziewcząt) i w głębi SP nr 31 (po szkole dla chłopców). Tę drugą w 1967 r. przeniesiono do nowej "tysiąclatki" na ul. Kościuszki 8, a w jej miejsce przyszła Szkoła Muzyczna.

Dwie szkoły podstawowe we Wrzeszczu przy ul. Dworcowej (dziś Dmowskiego): z lewej SP 16, z prawej SP 31. Dwie szkoły podstawowe we Wrzeszczu przy ul. Dworcowej (dziś Dmowskiego): z lewej SP 16, z prawej SP 31.
Lokalizacja szkół powszechnych odzwierciedlała sytuację demograficzną Gdańska. Zgodnie ze "Sprawozdaniem z działalności Wydziału Ewidencji Ludności za miesiąc czerwiec 1945 roku" Urzędu Miasta Gdańska, w mieście zarejestrowano 134 tys. osób, z tego najwięcej mieszkało we Wrzeszczu (37 tys.), w Śródmieściu (23 tys.), na Siedlcach (22 tys.), na Oruni i Dolnym Mieście (po 15 tys.) i w Oliwie (12 tys.).

W tym samym sprawozdaniu wykazano, że ludności pochodzenia niemieckiego było aż 124 tys. Najwięcej ludności polskiej mieszkało we Wrzeszczu i Oliwie ( po prawie 3 tys.).

Proces przesiedlenia ludności niemieckiej rozpoczął się w lipcu 1945 r. Do końca roku z Gdańska wyjechało ponad 77 tys., z tego 16 tys. dobrowolnie za indywidualnymi zezwoleniami. W ich miejsce przyjechało ponad 70 tys. ludności polskiej - w styczniu 1946 r. na 123 tys. mieszkańców Gdańska Polaków było 83 tys., a Niemców już tylko 40 tys.*

*Dane demograficzne z czerwca 1945 r. "Sprawozdanie z działalności Wydziału Ewidencji Ludności za miesiąc czerwiec 1945 r." Zarządu Miasta Gdańska na dzień 30.06.1945 r. (źródło: Archiwum Państwowe w Gdańsku - APG. ZMG. sygn. VI, 2/31 s. 269

Szkolnictwo średnie ogólnokształcące



Do końca czerwca 1945 r. w województwie gdańskim uruchomiono 12 szkół średnich ogólnokształcących, w tym po trzy w Gdańsku i Gdyni. Nazwano je "Państwowymi Gimnazjami i Liceami". Nauka w nich trwała sześć lat - cztery w gimnazjum (mała matura) i dwa w liceum. Na koniec przewidziano egzamin maturalny uprawniający do podjęcia studiów.

W Gdańsku pierwsze "ogólniaki" organizowano w Oliwie, we Wrzeszczu i w Śródmieściu.

60 lat V LO w Gdańsku Oliwie. Film z 2013 r.

Przy ul. Polanki 130 w Oliwie, w budynku po byłym żeńskim liceum, w połowie kwietnia 1945 r. organizowano pierwsze w mieście gimnazjum z klasami szkoły powszechnej (przeniesione od nowego roku szkolnego na ul. Cystersów 13 -"szkoły białej") i Państwowe Pedagogium (dwuletnie liceum pedagogiczne).

Budynek V LO w Oliwie w latach powojennych. Za forum Dawny Gdańsk Budynek V LO w Oliwie w latach powojennych. Za forum Dawny Gdańsk
Pierwszym dyrektorem V Państwowego Gimnazjum i Liceum w Gdańsku został członek oświatowej grupy operacyjnej dr Jan Szwarc.

Dr Jan Szwarc i jego nominacja na pierwszego dyrektora V LO w Oliwie (źródło: kronika szkoły). Dr Jan Szwarc i jego nominacja na pierwszego dyrektora V LO w Oliwie (źródło: kronika szkoły).
We Wrzeszczu utworzono II Gimnazjum i Liceum na ul. Gołębiej 3 (w 1946 r. zmieniono nazwę ulicy na Pniewskiego). Przed wojną mieściła się tam szkoła dla dziewcząt (Stephan-Wetzold Lizeum). Pierwszym dyrektorem został Zbigniew Rynduch.

Szkoła przy ul. Gołębiej 3 (Pniewskiego) oraz jej dyrektor Zbigniew Rynduch. Szkoła przy ul. Gołębiej 3 (Pniewskiego) oraz jej dyrektor Zbigniew Rynduch.
- Wojsko niemieckie i rosyjskie przechodziło wielokrotnie przez tereny i budynki używając ich jako kwater dla ludzi, bydła i koni. Podwórze było założone różnym sprzętem wojskowym, między którym znajdowały się ławki szkolne, tablice i książki. Budynki ucierpiały wskutek działań wojennych. (...) Szyby wszystkie wybite. Szkło leżało wszędzie - opisywał dyrektor Zbigniew Rynduch (tekst z koniki II LO).
W roku szkolnym 1945/46 w tej placówce naukę podjęło ponad 600 uczniów.

Prace przy szkole na ul. Gołębiej. 1945 r. Prace przy szkole na ul. Gołębiej. 1945 r.
W 1953 r. II LO połączono ze szkołą podstawową nr 17 i przeniesiono na ul. Pestalozziego 7/9, jako szkołę jedenastoletnią (siedem w szkole podstawowej i cztery w liceum).

Szkoły z historią: II LO w Gdańsku

W Śródmieściu I Gimnazjum i Liceum uruchomiono 7 czerwca 1945 r. przy Wałach Piastowskich 6, w budynku byłego Oberrealschule St. Petri und Pauli na Placu Hanzy. Dyrektorem został Bernard Janik, przedwojenny nauczyciel z Gimnazjum Polskiego w Gdańsku.

Bernard Janik, pierwszy dyrektor I Gimnazjum i Liceum w Gdańsku. Bernard Janik, pierwszy dyrektor I Gimnazjum i Liceum w Gdańsku.
W kronice szkolnej tak zachował się fragment wspomnień pierwszego dyrektora z 1945 r.:

Wewnątrz budynku szkolnego przy Wałach Piastowskich 6 zastaliśmy kompletny chaos. Po kątach leżała porzucona broń wojskowa, amunicja, mundury i przykryte zwłoki kilku żołnierzy niemieckich. Na korytarzu parterowym sterczały kopce piasku przeciwpożarowego, rozbitego szkła okiennego, leżały deski, pale, drągi, papiery różnego gatunku i przeznaczenia - słowem wielkie śmietnisko, przez które trudno było przejść. Od wybuchu rzuconych bomb lotniczych wypadły wszystkie szyby z okien gmachu szkolnego. Na szkołę spadły trzy bomby.
Już po miesiącu mozolnego sprzątania uporządkowaliśmy wszystkie korytarze i sale klasowe na parterze i na pierwszym piętrze. Własny i zdobyty sprzęt zaspokajał najprymitywniejsze, chwilowe potrzeby szkoły, służył do wyposażania zaledwie trzech klas.
Ruiny byłego Staatsarchiv (Archiwum Państwowego) obok budynku szkoły przy Hansaplatz (dziś to Wały Piastowskie). Zdjęcie ze zbiorów Archiwium Państwowego w Gdańsku. Ruiny byłego Staatsarchiv (Archiwum Państwowego) obok budynku szkoły przy Hansaplatz (dziś to Wały Piastowskie). Zdjęcie ze zbiorów Archiwium Państwowego w Gdańsku.
W czerwcu 1945 r. do szkoły było zapisanych 105 uczniów, by we wrześniu 1945 r. do szkoły zgłosiło się 540 uczniów w 9 klasach ciągu normalnego i 6 klasach ciągu skróconego (w tym trybie uczyła się młodzież dorosła, której naukę przerwała wojna). Na jesieni wyremontowano dach i oszklono szyby we wszystkich klasach oraz doprowadzono ciepło do kaloryferów.

Budynek I LO przy Wałach Piastowskich 6 w latach 50. Budynek I LO przy Wałach Piastowskich 6 w latach 50.
Jeszcze w listopadzie 1945 r. w budynku byłego gimnazjum (Kronprinz -Wilhelm -Realgymnasium) przy ul. Topolowej 7 powstało III Państwowe Gimnazjum i Liceum. W końcu wojny Armia Czerwona urządziła w gmachu szpital polowy, dzięki czemu ocalał on od zniszczenia.

Dyrektorem został Ignacy Zys, nauczyciel pochodzący ze Lwowa. Jako sprawny organizator szybko doprowadził obiekt do używalności. To z jego inicjatywy przy ulicy prowadzącej do szkoły uczniowie zasadzili dziewięć topoli, zakopując pod każdą zalakowaną butelkę z listami klas. Młodzież nazywała szkołę "Klasztorem Ojca Zysa", później od tych drzew i nazwy ulicy potocznie nazwano ją "Topolówką".

Zdjęcie z kroniki szkolnej III LO przedstawiające dyr. Zysa z nauczycielami i uczniami. Zdjęcie z kroniki szkolnej III LO przedstawiające dyr. Zysa z nauczycielami i uczniami.
W 1946 r. w Nowym Porcie otworzono IV Państwowe Gimnazjum i Liceum na ul. Wyzwolenia 8, w budynku po byłej Mittelschule Danzig Neufahrwasser. Budynek zniszczony pod koniec wojny został odbudowany i na jesieni odbyły się już lekcje. Pierwszym dyrektorem szkoły został Dominik Wysocki.

Rok później przy ul. Siennickiej 11 (dzisiaj ul. Głęboka 11) w dniu 1 września utworzono VI Państwowe Gimnazjum i Liceum, którego pierwszym dyrektorem został Roman Gruszczyński. Przed wojną w gmachu mieściła się Volksschule dla chłopców i Niederstadtiche Mittelschule. W czasie wojny mieścił się tam szpital polowy.

Gmach przy ul. Siennickiej 11 (dziś Głębokiej), w którym od 1947 r. mieściło się VI Państwowe Gimnazjum i Liceum. Szkoła średnia działa tam do dziś. Gmach przy ul. Siennickiej 11 (dziś Głębokiej), w którym od 1947 r. mieściło się VI Państwowe Gimnazjum i Liceum. Szkoła średnia działa tam do dziś.

Remont przywrócił blask zabytkowej szkole Remont przywrócił blask zabytkowej szkole
W 1947 r. na Oruni ul. Brzegi 50/52 razem ze szkołą powszechną utworzono Rozwojową Szkołę Ogólnokształcącą nr VII, a dyrektorem został Jan Pykosz (przeniesioną w 1955 r. na ul. Smoleńską do odbudowanego po zniszczeniach wojennych budynku po byłej szkole jako "jedenastolatkę"), a w 1948 r. utworzono Państwową Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Podstawowego i Licealnego nr VIII z siedzibą na ul. Kartuskiej 245 na Siedlcach. Dyrektorem został Anatol Rusinow.

Szkoły ponadpodstawowe techniczne



Na jesieni 1945 r. we Wrzeszczu na ul. Piramowicza, w gmachu "Conradinum" władze oświatowe podjęły decyzje o utworzeniu państwowych liceów zawodowych: Budownictwa Okrętowego, tworzone przez prof. Aleksandra Potyrałę i Technicznego, które docelowo miało zająć budynek po Gimnazjum Polskim przy ul. Augustyńskiego 1. Drugą szkołę techniczną organizował inż. Jan Gumowski.

Przedwojenne zdjęcie budynku "Conradinum" od strony alei Hallera. Przedwojenne zdjęcie budynku "Conradinum" od strony alei Hallera.

Prof. Aleksander Potyrała, organizator powojennych szkół budownictwa okrętowego w Gdańsku. Prof. Aleksander Potyrała, organizator powojennych szkół budownictwa okrętowego w Gdańsku.
Podczas II wojny światowej gmach Gimnazjum Polskiego w Gdańsku zajęło wojsko niemieckie. Rok po zakończeniu wojny, po remoncie przeniesiono tam Państwowe Liceum Techniczne. W 1947 r. utworzono zespół szkół zawodowych pod nazwą Gdańskich Technicznych Zakładów Naukowych, w skład których weszły licea: mechaniczne, elektryczne, budowlane, drogowe, chemiczne i miernicze. Nauka w nich trwała trzy lata. W latach 50. w budynku zostało Technikum Mechaniczno-Elektryczne (CKUME).

Budynek szkolny na ul. Augustyńskiego 1, ok. 1950 r. Budynek szkolny na ul. Augustyńskiego 1, ok. 1950 r.
W dawnym budynku Stadtische Gymnasium (Gimnazjum Miejskim) przy ul. Lastadia, po odbudowie pod koniec lat 40. otworzono Technikum Spożywcze, a w Brzeźnie w 1947 r. ruszyła Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa Nr1, w skład której weszła Szkoła Gospodarcza o profilu gastronomicznym i hotelarskim, która pod koniec lat 50. przeniosła się do Wrzeszcza, na ul. Dzierżyńskiego 7 (dziś ul. Legionów). Przed wojną w tym budynku była gdańska szkoła policji, a po 1945 r. stacjonowało wojsko polskie.

Budynek szkolny przy dzisiejszej al. Legionów 7. Zdjęcie ze zbiorów J. Werochowskiego. Budynek szkolny przy dzisiejszej al. Legionów 7. Zdjęcie ze zbiorów J. Werochowskiego.
Zaraz po wojnie utworzono we Wrzeszczu Miejską Średnią Szkołę Muzyczną przy alei Zwycięstwa 48 z dyrektorem Romanem Kuklewiczem (skrzypkiem i chórmistrzem) oraz przy Jaśkowej Dolinie 6 (11) Szkołę Tańca Artystycznego pod kierownictwem prof. Janiny Jarzynówny -Sobczak. Na bazie tej szkoły otworzono Państwowe Liceum Choreograficzne, które w latach 50., jako Liceum Baletowe przeniosło się do zwolnionych przez wojsko budynków przy ul. Dzierżyńskiego (dziś to al. Legionów).

Prof. Janina Jarzynówna-Sobczak - tancerka, choreograf i pedagog, kierowała Baletem Opery Bałtyckiej. Na planie Gdańska z 1960 r. niebieskim trójkątem zaznaczono szkołę baletową. Prof. Janina Jarzynówna-Sobczak - tancerka, choreograf i pedagog, kierowała Baletem Opery Bałtyckiej. Na planie Gdańska z 1960 r. niebieskim trójkątem zaznaczono szkołę baletową.
W 1948 r. zlikwidowano gimnazja, a uczniowie po ukończeniu siedmioklasowej szkoły powszechnej mogli dalej pobierać naukę w czteroletnich liceach ogólnokształcących (były też jedenastoletnie szkoły ogólnokształcące), w liceach technicznych i zawodowych, w tym artystycznych.

W roku 1950 powołano do istnienia Państwową Szkołę Położnych przy alei Prezydenta Roosevelta 17 (aleja Hallera).

Pomimo zniszczeń wojennych i zdewastowanych oraz rozgrabionych szkół po byłym Wolnym Mieście, polskie władze oświatowe w krótkim czasie zdołały stworzyć sieć placówek oświatowych w Gdańsku. Bardzo pomógł zapał zarówno nauczycieli, jak i rodziców dzieci oraz samej młodzieży. Porządkowali budynki i ich otoczenie, kompletowali ławki szkolne i pomoce naukowe.

Tuż przed wybuchem II wojny światowej w Gdańsku liczącym 250 tys. mieszkańców były 52 szkoły powszechne, 22 szkoły średnie i kilka zawodowych. Rok szkolny 1945/46 w Gdańsku rozpoczął się w 34 szkołach powszechnych i sześciu szkołach średnich (cztery gimnazja z liceum i dwa licea techniczne). W tym czasie w mieście było około 120 tys. mieszkańców.

Po pięciu latach, gdy ludność Gdańska wzrosła do 195 tys., dzieci i młodzież w nim mieszkające mogły uczyć się w blisko sześćdziesięciu szkołach - 38 podstawowych, ośmiu ogólniakach, dwóch liceach artystycznych, siedmiu liceach zawodowych (przyszłych technikum) i w kilku szkołach zawodowych (hotelarskiej, gastronomicznej, rzemieślniczej i położnych).

Bibliografia:

Maciej Wierzchnicki "Szkolnictwo w Polsce w latach 1945-1948" 02.07.2012r. na portalu Historia.org.p
Andrzej Januszajtis "Szkoły dawnego Wrzeszcza" w Monografii "60 lat Centrum Edukacji Nauczycieli w Gdańsku" Gdańsk 2012 s. 83-96,
Elżbieta Gorloff "Instytucjonalny i organizacyjny rozwój średnich szkół ogólnokształcących w województwie gdańskim po II wojnie światowej (1945-1948)" s. 109-119 Biuletyn Historii Wychowania nr 32 (2014),
Kroniki szkolne: I LO, II LO, III LO, IV LO, V LO, VI LO, VII LO i VIII LO w Gdańsku, oraz szkół podstawowych: SP 23 w Oliwie, SP 15 we Wrzeszczu i SP 9 na Oruni.
Bronisław Poźniak

Opinie wybrane

Wszystkie opinie (48)

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Sprawdź się

Sprawdź się

Pierwsza wzmianka historyczna na temat Gdańska pojawia się w dokumencie:

 

Najczęściej czytane