Siedem osób poniosło śmierć, a niemal 300 osób zostało rannych. 24 listopada 1994 r. wybuchł pożar w hali widowisko-sportowej przy ul. Jana z Kolna w Gdańsku 
.
2016-11-25 09:42
2016-11-25 12:04
2016-11-25 11:00
warto pamiętać o wieńcach z Bożego Narodzenia które nieraz w maju można zobaczyć i zadbać o estetykę miejsca.
2016-11-24 23:22
Chociażby dlatego (?) warto byłoby zadbać o korektę tekstu
2016-11-24 23:17
Miałem 9 lata..Pamiętam jak w szkole w Nowym Porcie wszyscy o tym mówili..
Koleżanka była-przeżyła, ale skutki tego wydarzenia ma do dzisiaj...
2016-11-24 23:13
2016-11-24 23:13
2016-11-24 23:00
Miałam wtedy 22 lata . Chciałam jechać z koleżanką z pracy ale zmieniłam zdanie. Do dziś myślę co by było gdybym pojechała.
2016-11-24 18:13
Wtedy jako mlody chlopiec wlaczylem TVP i ogladalem ta straszna akcje.
I pamietam gdy w telewizji wypowiadali sie rodzice pewnej dziewczyny, ze byli juz we wszystkich szpitalach i nigdzie Jej nie ma.
Wyszla jako jedna z pierwszych, ale wrocila sie...:(
Nigdy tego nie zapomne.
Nie znalem I., ale rodzice do dzis prowadza ten sklep.
Po 22latach- wyrazy wspolczucia drodzy Panstwo :(
2016-11-24 22:49
Właśnie w jakiś sposób tamten materiał TVP utkwił mi w pamięci i kłęby ognia oraz dymu i to, że mama wtedy wróciła bardzo późno do domu, bo nie kursowały tramwaje...
2016-11-24 18:18
I. To sklep w Oliwie.
2016-11-24 18:26
Tak, Dominika. Chodziła ze mną do jednej klasy. Jej grób jest naprzeciw sklepu prowadzonego przez mamę.
Z mojej klasy zginęła także Karolina :( Ola przeżyła ale miała kilka operacji przeszczepu skóry.
2016-11-24 19:30
Dziękuję za pamięć..dużo lat leczenia ale obyło się bez przeszczepu skóry.
22 lat minęło a wspomnienia będą zawsze żywe..o Dominice i Karolince oraz o setkach innych osób ktore w ten czy inny sposób "przeżyły" Hale Stocznię. Dobrze, że nie tylko my ("dzieci hali stoczni") o tym pamiętamy.
Pozdrawiam
2016-11-24 18:32
Karolina przez prawie miesiąc leżała w szpitalu na Zaspie. Razem z nią o życie walczyła Irenka.
2016-11-24 22:28
Gdy matka tuli w ramionach dziecko swe
Jej miłość staje przeciw złym mocom
Tak ludzie modlą się o urodzajny deszcz
Jak ona czuwa nad nim nocą
Wyfruwa wreszcie z gniazda młody ptak
Bo przywilejem jest młodości
Zabawa, radość, przyjaźń, a nie strach
Bo młodość nie chce wiedzieć o tym, że
Życie choć piękne tak kruche jest
Wystarczy jedna chwila by zgasić je
Życie choć piękne tak kruche jest
Zrozumiał ten kto otarł się o śmierć
I nie do końca piękny jest ten świat
Gdy wciąż odwieczne prawa łamie
Zabiera miłość, młodość, słońca blask
Lecz my nie chcemy wiedzieć o tym, że
Życie choć...
-----------------------------------------------------------------------------------------
W 1994 r. byłem 12 letnim g*wniarzem, ale dobrze pamiętam relacje z tamtego wydarzenia w telewizji i gazetach. Moja koleżanka z klatki miała pójść na ten koncert ze swoim kuzynem, ale na szczęście się rozmyślili. I wtedy do mnie młodego szczyla dotarło, że takie wydarzenia mają miejsce nie gdzieś daleko ale dzieją się obok nas, mogą dotknąć mnie, moich bliskich i znajomych. Warto więc starać się przeżyć życie godnie, pięknie i dbać o relacje z innymi, gdyż "śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą". Czasami o tym zapominam, ale ta piosenka, ten napis na murze i wspomnienia z tego wydarzenia przypominają mi o tym i mobilizują.
2016-11-24 22:01
Byłam tam. Miałam dużo szczęścia, poza kilkoma siniakami nic mi się nie stało.
Miałam dużo szczęścia .....Pamiętam.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Jak nazywało się powojenne kino, które mieściło się w Gdyni przy ulicy Świętojańskiej?
Filmy