"Westerplatte" Jacka Komudy to powieść, którą czyta się z zapartym tchem, mimo że od pierwszych stron zna się jej zakończenie. Ponieważ jednak dyskusja o tym, jak naprawdę przebiegała obrona półwyspu jest wciąż żywa, ta historia będzie miała tylu zwolenników, co przeciwników. Choć to przecież fabularna powieść, a nie opracowanie historyczne.
2019-09-04 13:53
Dlaczego na okładce jest żołnierz (?) z hełmem Straży Granicznej?
Jaka okładka taki syf w środku. Jak w "Hubalu".
2019-09-04 18:45
2019-09-05 12:29
Policja broniła się w 1939 roku?
2019-09-04 14:07
Komuda to straszny grafoman. To co napisał można byłoby zmieścić na 150 stronach. Podobnie jest w innych jego książkach.
2019-09-05 11:32
jak większość tego, co wychodzi z Fabryki Słów.
2019-09-04 15:50
lepiej niech sie Komuda trzyma jednak klimatow z RON bo i Hubal i ostatnio Jaksa to nie jest jednak to co mu wychodzi.
2019-09-04 18:14
...bo niebawem zacznie sie tam budowac deweloper
2019-09-04 18:45
2019-09-04 18:31
2019-09-05 11:36
"Jacek Komuda, pisarz i historyk" czy pan z tupecikiem realnie jest historykiem, czy tylko skończył historyczne studia?
2019-09-08 12:15
2019-09-05 12:32
Nie mam zamiaru wspierać finansowo ani podbijać bębenków kolejnemu cwaniakowi, oczerniającego bohatera i próbującemu pisać swoją historię. Dąbrowski nigdy nie wyraził się negatywnie o swoim dowódcy , to rodzinka po jego śmierci próbowała stworzyć nowego bohatera. Zarówno Sucharski jak i Dąbrowski o nic nie musieli walczyć między sobą. Jeden był dowódcą a drugi zastępcą . W tamtych czasach hierarchia była święta i wszystkie decyzje podejmował Sucharski , nie było innej możliwości. To że poddał składnicę uratowało życie ponad setce żołnierzy w tym też Dąbrowskiemu
2019-09-05 12:34
Z recenzji: "Jak na pisarza z wykształceniem historycznym przystało, Jacek Komuda imponuje łatwością w posługiwaniu się detalami i technikaliami z epoki, ze swadą operuje szczegółami dotyczącymi wykorzystywanej podczas obrony półwyspu broni, systemu polskich umocnień, służbowych zależności wśród niemieckich dowódców."
Moja opinia: Książka Komudy ociera się mocno o plagiat. Po zapoznaniu się z nią widzę, że z jakieś 80% tych szczegółowych opisów zachwalanych w recenzji jest niemal żywcem wziętych z książki "Westerplatte 1939. Prawdziwa historia". Dodane tylko jakieś bzdury w stylu filmu Chochlewa, o tym że polscy żołnierze kradli morfinę z apteczek i temu podobne fantazje Komudy.
2019-09-10 08:42
2019-09-25 20:41
Tak relacjonuje Dobrosława Składkowska swoje spotkanie z Henrykiem Sucharskim w ostatnich dniach września 1939 r., które miało miejsce w Jastrzębiej Górze:"2 sierpnia 1980 r., Warszawa, Fragment wspomnień Dobrosławy Składkowskiej (1903-1985) Historia jednej przedwojennej znajomości Kapitana Henryka Sucharskiego poznałam w Zakopanem w połowie lat trzydziestych. Dobry narciarz, wychodził co dzień po śniadaniu w granatowej wiatrówce i takiejż czapce, na trudniejszy szlak i po drodze za ogrodzeniem spotykał patałacha. Zatrzymywał się i uczył go niestrudzenie, ale bezskutecznie. Zostawiał mnie więc i odchodził, a na drugi dzień historia się powtarzała. Nie pamiętam czy spotykaliśmy się również po nartach, ale chyba tak, bo zaczął mnie odwiedzać w Warszawie. Był wtedy dowódcą pułku w Brześciu. Pamiętam, że kiedyś przyszedł z biletami do teatru, ale ja szłam na lekcję tańca i nie poszłam z nim. Bardzo tego żałuję, gdy mi się to przypomni. Ostatni raz w Warszawie, pamiętam siedzieliśmy długo letnim popołudniem na tarasie restauracji Gastronomia w Alejach Jerozolimskich.
W sierpniu 1939 roku odpoczywałam w nieskończonej jeszcze willi mojej siostry w Jastrzębiej Górze. Byłam tam z siostrzeńcem, kadetem, 15-letnim Rafałem (Niedzielskim) ze Lwowa. Pod koniec sierpnia zwlekaliśmy z wyjazdem, bo panika i tłok były straszne, a lato piękne. Pewnego wieczoru wracając ze spaceru dowiedzieliśmy się od dozorcy, że był tu jakiś wojskowy, strasznie zły na mnie, który ma jeszcze dziś przyjechać. Przyjechał ładnym samochodem bardzo zdenerwowany major Sucharski. Robił mi wymówki, że jeszcze tu jestem i jego zmuszam do wyjazdu z Westerplatte, a to jest zabronione, bo już tam stoi okręt niemiecki i lada sekunda może być wojna, a jego tam nie ma. Przyrzekłam mu wyjechać następnego dnia z Jastrzębiej Góry. Odprowadziliśmy go do Lisiego Jaru. Siostrzeniec Rafał, późniejszy cichociemny był zachwycony i zaszczycony tą znajomością. Major ... Zapiski Puckie nr 18/2019 str. 42.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Kiedy ORP Błyskawica wrócił do Polski?
Filmy