Historia
  • Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport
Historia
Dodaj raport
Historia Wiadomości
Facebook E-mail Messenger WhatsApp Kopiuj link Więcej

Polscy piraci na morzach świata

Michał Lipka
30 czerwca 2019 (artykuł sprzed 4 lat) 
Opinie (38)
Najnowszy artykuł na ten temat Kaci w mundurach i ich ofiary. Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni tuż po wojnie

W historii Polski zapisało się wielu znakomitych żeglarzy (obojga płci), nasi marynarze pływali i walczyli na wszystkich morzach świata. Ale mieliśmy też polskich piratów. A że były to niespokojne dusze, to ich życiorysy mogłyby służyć za scenariusz niejednego filmu przygodowego.



Kazimierz Lux: pirat-filantrop



Kazimierz Lux Kazimierz Lux

Kazimierz Lux

Kazimierz Lux urodził się w 1780 roku w Warszawie. Rodzina zadbała o jego dobre wykształcenie, ale już od najmłodszych lat było jasne, że nasz bohater nie będzie wiódł spokojnego życia. W wieku 15 lat uciekł z domu rodzinnego do Włoch, gdzie wstąpił w szeregi wojsk tworzonych przez generała Jana Dąbrowskiego. Wraz z jego Legionami brał udział w walkach we Włoszech.

Na mocy jednego z rozkazów trafił na Haiti, gdzie Francuzi krwawo tłumili powstanie niewolników. Interwencja nie powiodła się, a Francuzi wycofali się z wyspy.

Jednak nie wszyscy Polacy opuścili Haiti, które niebawem ogłosiło niepodległość. Na mocy specjalnie wydanego prawa, Polacy oraz Niemcy mogli kupować i posiadać ziemię na wyspie.

Spokojny los posiadacza ziemskiego nie interesował jednak Luxa, który zdecydował się wyruszyć na morze. Powierzono mu dowództwo statku korsarskiego "Mosquito" z 60-osobową załogą. Wówczas Kazimierz odkrył jedną ze swych pasji, w której - jak się niebawem okazało - był naprawdę dobry. Został piratem.

Jego działalność mocno dała się we znaki Anglikom, którzy wielokrotnie zastawiali na niego pułapki. Podczas jednego ze swych rejsów napadł na amerykański statek wiozący broń. Załogę wraz z kapitanem Lux puścił wolno w szalupach, a sam statek doprowadził do portu w Hawanie, gdzie sprzedał go za 20 tysięcy franków.

Trzeba zaznaczyć, że nasz bohater obok działalności pirackiej prowadził również swego rodzaju działania filantropijne - 10 proc. wartości każdego zdobytego ładunku przekazywał na rzecz przebywających w niewoli żołnierzy francuskich. Nie zapominał również o swoich rodakach, których również wspierał materialnie i finansowo.

Jego dalsza piracka działalność przerwana została informacją o wkroczeniu wojsk francuskich na tereny Polski. W krótkim czasie przez Stany Zjednoczone powrócił do Europy, gdzie szybko wstąpił w szeregi armii Księstwa Warszawskiego. Za udział w bitwie pod Raszynem otrzymał krzyż Virtuti Militari. Następnie brał udział w walkach pod Moskwą w 1812 r.

Swą karierę wojskowa zakończył w 1820 roku w Wojsku Polskim Królestwa Kongresowego w stopniu majora. Po zakończeniu walk zamienił wojsko na politykę i obejmował różne urzędy administracyjne.

Kazimierz Lux zmarł w Warszawie w 1846 roku. Jego grób znajduje się obecnie na cmentarzu Powązkowskim.

Bitwa na San Domingo z udziałem polskich żołnierzy. Obraz Januarego Suchodolskiego. Bitwa na San Domingo z udziałem polskich żołnierzy. Obraz Januarego Suchodolskiego.

Bitwa na San Domingo z udziałem polskich żołnierzy. Obraz Januarego Suchodolskiego.


Piracki skarb Józefa Olszewskiego



Bardziej tajemnicza jest postać Józefa Olszewskiego. Przyszedł na świat na Mazowszu i posiadał liczne rodzeństwo (razem z nim w rodzinie było dziewięcioro dzieci). Ponieważ w domu się nie przelewało, młody Józek zaczął pracę u flisaków, którzy pływali do Gdańska. Po jednym z takich rejsów Olszewski zamustrował na pokład holenderskiego statku, z którym dopłynął do Hawany. Była druga połowa XIX wieku.

Tam też zaczęło się jego pirackie życie. Józef Olszewski zaciągnął się na szmuglujący niewolników statek "Salamandra". Proceder transportu niewolników był oczywiście nielegalny i intensywnie zwalczany przez brytyjską flotę. Przechwycenie jednostki z niewolnikami kończyło się wycięciem w pień pirackiej załogi. Dlatego piraci zawsze walczyli do końca.

Podczas jednego z rejsów "Salamandra" natknęła się na brytyjski okręt i po walce poszła na dno. Z całej załogi ocalały dwie osoby: Józef Olszewski i ciężko ranny kapitan, którego wciągnął do szalupy. Według Olszewskiego, przed śmiercią w łodzi, kapitan przekazał mu cały swój majątek. Jak było naprawdę, nikt już nie wie.

Olszewskiemu udało się dotrzeć do brzegu i osiąść w Waszyngtonie, gdzie wiódł bezpieczne życie bogatego rentiera. Wydawałby spokojnie otrzymane od kapitana Salamandry bogactwa, gdyby nie afera miłosna. Zapałał uczuciem do pewnej miss McGregor. Kobieta nie podzielała jednak jego afektów i odrzuciła jego zaloty. Porywcza natura Olszewskiego dała o sobie znać. W afekcie zamordował niedoszłą wybrankę, po czym uciekł do Meksyku.

Tam także spokojne życie nie było mu pisane. Szybko kupił statek, zebrał załogę i ponownie wrócił na morze jako pirat. O jego wyczynach krążyły legendy, podobnie jak i o tym, że cały swój skarb bezpiecznie ukrył w jednej z licznych jaskiń niedaleko Veracruz...

Sam Jan Olszewski najprawdopodobniej zginął wraz ze swym statkiem zatopionym przez Brytyjczyków, ale czy tak było naprawdę - któż to wie...

Ignacy Blumer: pirat z orderem Virtuti Militari



Ignacy Blumer w mundurze generała brygady armii Królestwa Kongresowego. Ignacy Blumer w mundurze generała brygady armii Królestwa Kongresowego.

Ignacy Blumer w mundurze generała brygady armii Królestwa Kongresowego.

Nasz ostatni bohater to również nietuzinkowa postać. Ignacy Blumer urodził się 31 lipca 1773 roku na Podolu. Pochodził z irlandzkiej rodziny, która przeniosła się do Rosji, a następnie do Polski. Podobnie jak Kazimierz Lux, on także wstąpił do Legionów Dąbrowskiego i w ich szeregach walczył we Włoszech oraz na Haiti.

Nie tylko powstańcy dziesiątkowali legionistów, ale także choroby, m.in. żółta febra. Zachorował na nią i Blumer, ale szczęśliwie udało mu się ozdrowieć.

Po zakończeniu interwencji zaokrętował się na francuski statek płynący do Europy. Na morzu natknęli się na brytyjski okręt. Anglicy wzięli Francuzów do niewoli, ale Polaków pozostawili w spokoju na statku. Ignacy Blumer objął wówczas dowództwo i stał się piratem.

Podczas jednej z morskich potyczek z okrętami brytyjskimi Polacy-piraci zostali zmuszeni do zejścia na ląd na wybrzeżu Florydy. Pojawiły się propozycje, by założyć na miejscu polską kolonię, Blumer jednak nie był tym zainteresowany. Udał się on w podróż powrotną: najpierw do Francji, potem do Polski, gdzie brał udział w walkach pod Raszynem i otrzymał order Virtuti Militari. Służąc w armii Królestwa Kongresowego w październiku 1818 roku otrzymał awans na stopień generała brygady.

Ignacy Blumer był przeciwny wybuchowi powstania listopadowego, ale wziął w nim udział. Zginął w walkach o Arsenał 29 listopada 1830 roku. Spoczął na cmentarzu Powązkowskim.

Choć polskich piratów możemy policzyć na palcach jednej ręki, to przygód mieli za stu.

Zobacz także

Historia polskiej floty i Marynarki Wojennej (231)

Opinie (38) 6 zablokowanych

  • 2019-06-30 10:32

    :) (2)

    Więcej takich artykułów!

    S.

    4 lata

    • 66 0

    • 2019-06-30 13:25

      no to musi być więcej piratów (1)

      lacki2000

      4 lata

      • 4 1

      • 2019-07-03 11:33

        na Torrentach poszukaj - tam ich najwiecej po za sejmem+

        ---

        4 lata

        • 0 0

  • 2019-06-30 10:38

    Bardzo mi się spodobał artykuł

    Również proszę o wiecej takich historycznych ciekawostek :)

    4 lata

    • 48 0

  • 2019-06-30 11:19

    (4)

    Jan z Kolna podobnie jak Beniowski to też kolorowa postać i materiał na świetny serial żeglarsko przygodowy. Historia ma moc!

    4 lata

    • 30 0

    • 2019-06-30 14:08

      Niby tak (2)

      Tylko Jan z Kolna to bujda, a Beniowski to niezły konfabulant. I do tego był raczej Słowakiem.

      Trybtohon

      4 lata

      • 1 0

      • 2019-06-30 22:56

        (1)

        Janosik też był "raczej Słowakiem", a nasz wieszcz narodowy napisał "Litwo, ojczyzno moja"
        I co z tego?

        4 lata

        • 0 0

        • 2019-06-30 23:30

          To, że dla wieszcza ojczyzną była spolszczona Litwa

          A Beniowski nie był Polakiem.

          4 lata

          • 0 1

    • 2019-07-01 09:26

      Jan z Kolna, to jakby to rzec... postać zmyślona.

      4 lata

      • 0 0

  • 2019-06-30 11:41

    Fajny artykuł. Borowski, też barwna postać, związany swego czasu ze słynnym Bolivarem. (1)

    Kobylański (!) w tym samych czasach co Blumer, no i Beneke - ten od Sądu Ostatecznego (gdańszczanin, nawiasem mówiąc ;))

    Squirrel-lka

    4 lata

    • 22 2

    • 2019-06-30 21:39

      ty to sie znasz po prostu na wszystkim

      4 lata

      • 0 1

  • 2019-06-30 11:54

    (3)

    nooo czyli Polacy mogą się wybić w Świecie

    Wąski jestem

    4 lata

    • 4 3

    • 2019-07-01 09:25

      (1)

      Zazwyczaj bandyterką.

      4 lata

      • 0 1

      • 2019-07-02 09:01

        i nawet to potrafili spie*rzyć - jak widać

        ---

        4 lata

        • 0 0

    • 2019-07-23 12:12

      ...widzę

      4 lata

      • 0 0

  • 2019-06-30 11:56

    jakie to kiedyś wszystko było proste (2)

    zostać kapitanem pirackiego statku! Teraz szkoły morskie, kursy, egzaminy, testy.

    Dobromir

    4 lata

    • 31 3

    • 2019-07-02 09:22

      widać murzyni z z Somalii, Nigerii czy innej Indonezji o tych wymogach nie wiedzą

      bo rok w rok w sumie po 400-500 statków obrabiają

      ---

      4 lata

      • 1 1

    • 2020-07-22 21:51

      I do tego trzeba doktorat zrobić

      3 lata

      • 0 0

  • 2019-06-30 12:26

    Lux (3)

    Walczył na San Domingo pod Cotar i Coyes, został ranny i tkwił w angielskiej niewoli w latach 1802-1804, po czym wrócił do służby (!). Był wtedy podporucznikiem. W 1807 roku wrócił do Europy, do Księstwa Warszawskiego. (Biblioteka Warszawska, Pismo poświęcone... - 1847)
    Powiada się, że na Kubie stołował się w karczmie prowadzonej przez Polaka - Grzywalskiego serwującej pierogi i bigos (?!).

    kaszubski hacjendero

    4 lata

    • 18 1

    • 2019-06-30 13:12

      Ignacy Blumer (2)

      Jako jeden z generałów, którzy pozostali wierni carowi w noc wybuchu powstania listopadowego, zginął z rąk powstańców. Generałowie i pułkownik Meciszewski zostali upamiętnieni przez władze pomnikiem - obeliskiem, odsłoniętym w 1841 roku na placu Saskim.

      kaszubski hacjendero

      4 lata

      • 8 1

      • 2019-06-30 22:11

        dowod na to ze tekst "zginal w powstaniu" (1)

        nie od razu oznacza bohatera. pan red. Lipka zgrabnie napisal, ze byl powstaniu przeciwny ale i tak w nim zginal.

        4 lata

        • 2 0

        • 2019-06-30 23:34

          Niezbyt zręcznie

          Bo w takim razie Iwan Dybicz też brał udział w powstaniu, wszak walczył.

          kaszubski hacjendero

          4 lata

          • 2 0

  • 2019-06-30 15:00

    Ignacy Blumer zginął walcząc po stronie rosyjskiej. (1)

    Przekręcony fakt rozmyślnie czy przez nieuwagę?

    Tak tylko pytam

    4 lata

    • 6 1

    • 2019-07-01 20:07

      W Noc Listopadową powstańcy zabili sześciu polskich generałów

      4 lata

      • 1 0

  • 2019-06-30 15:01

    hmmm...

    "Sam Jan Olszewski najprawdopodobniej zginął wraz ze swym statkiem zatopionym przez Brytyjczyków"

    xD

    4 lata

    • 3 1

  • 2019-06-30 15:26

    to historyjki w porownaniu do niemieckiego oficera w mundurze sa niczym (1)

    te bestie do dnia dziejszego nie moga byc zapomniani i to dzieki trojmiasto mozna powiedziec ze takie westerplatte to byla obrona cywilizacji czlowieczenstwa

    r4

    4 lata

    • 3 11

    • 2019-06-30 17:09

      Ciężko zrozumieć twój wpis.

      Proszę pisz po polsku. Jak wypiłeś to idź spać.

      Hanka

      4 lata

      • 8 1

1
2

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

TV Filmy

5994

Ten tunel ratował kiedyś życie (69)

więcej (1566)

Katalog.trojmiasto.pl - Muzea

więcej

Sprawdź się

Sprawdź się

Jaki symbol przedstawiały najstarsze godła książąt wschodniopomorskich?

 

Najczęściej czytane