Kiedyś ten budynek pełnił funkcję dobroczynną i był schronieniem dla wdów po gdańskich kupcach. Dziś w pierwotnym miejscu nie pozostał już po nim najmniejszy ślad. Ostatnią pamiątkę po tym ciekawym gdańskim przytułku znajdziemy za to przy ul. Świętego Ducha.
(powstały na potrzeby pobliskiego biurowca Tryton), trafilibyśmy na jedną z działek przedmiejskiej dzielnicy na północnych obrzeżach miasta. Oprócz licznych ogrodów podziwiać moglibyśmy nieliczne budynki mieszkalne oraz pobliskie, północne fortyfikacje Gdańska systematycznie rozbudowywane aż do połowy XVII wieku.
. Tam można go oglądać do dziś.
2018-08-07 03:10
I nie są potrzebne żadne fundacje dla wybranych, bogatych wdów. Emerytury są dostępne dla wszystkich. Może nie tak wysokie jak byśmy sobie wymarzyli, ale to zależy od historycznego (nie obecnego) bogactwa kraju. Pojęcie emerytury wiążą się z poczuciem wspólnoty narodowej (prawdziwy patriotyzm), i jest umową rozłożoną w czasie, zawartą w czasie między pokoleniami.
2018-09-23 11:40
Ja nie płacę. To kradzież zuchwała
2018-08-07 08:39
Bardzo dobry i ciekawy artykuł! Podziękowania dla autora
2018-08-07 15:27
Bardzo ciekawy artykuł przywołujący wspomnienia z czesnego dzieciństwa.
Mieszkałem w tym budynku od urodzenia (1953) do 1959 r. w chwili wyprowadzki miałem 6 lat ale pamiętam, że nie było to dobre miejsce do mieszkania. Dom był mocno zrujnowany, dużo bardziej niż na zdjęciu z 1942. W latach 50 ubiegłego wieku istniała tylko połowa domu mocno zdewastowana i zawilgocona. Część na północ od wejścia głównego nie istniała. Pamiętam, a może wiem z opowiadań rodziców, wielokrotne wizyty architektów i konserwatorów zabytków dyskutujących o możliwościach i celowości odbudowy pałacyku.
Ponadto, w latach 50 pomiędzy resztkami dworku a żółtym wiaduktem było duże wysypisko gruzu, usunięte w latach 60, a pomiędzy poszerzonym obszarem linii kolejowej, a budynkiem istniało tylko wąskie przejście co widać na fotografiach, tak więc ulica Dyrekcyjna w latach 50 na krótkim odcinku, pomiędzy skrzyżowaniem z ul. Gdyńskich Kosynierów a ruinami północnej części "pałacyku", była nieprzejezdna; dojazd był od strony żółtego wiaduktu ale trudno to było nazywać ulicą.
2018-08-09 14:12
Czy może któreś z okien budynku, na zdjęciu z lat 50-tych, należało do mieszkania zajmowanego przez Pana rodzinę? A może osoba kierująca swe kroki do budynku jest przez Pana rozpoznawalna?
2018-08-08 14:24
Świetny artykuł. Proszę o więcej.
2019-02-25 22:52
Cafe Behrs znajdowała się pod nr 7- czyli o dwie posesje bliżej miasta niż przytułek Fundacji Rennerów. Wraz z budynkiem spod nr 8 (również kawiarnia- Link Caffehaus) musiały ustąpić modernizującemu się miastu- ulica Gdyńskich Kosynierów została wyznaczona w przybliżeniu na granicy działek obu kawiarni. (wycinek z księgi adresowej na rok 1900- https://i-h2.pinimg.com/564x/fe/7f/aa/fe7faab2248e88b2db547ee9896db381.jpg )
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Gdzie znajdowały się koszary niebieskich beretów?
Filmy